Belevenissen van een ballonvossenjager

Om 13.25 maak ik thuis op 80 m in alle rust een verbinding met het commandostation. De ballon is dan al zo’n 26 minuten geleden in De Bilt losgelaten. Ondertussen zie ik op Teletekst dat de windrichting van de weerstations in Eelde, Leeuwarden, Lelystad en De Bilt varieert van zuidwest naar zuidzuidwest. Met die lijntjes vanuit De Bilt op de kaart en gezien de windkracht stel ik vast dat de vlucht richting Flevoland, Kop van Overijssel, Zuid Friesland of Zuidwest Drenthe zal gaan. Er kunnen uiteraard op diverse hoogten verschillen in windrichting zijn zodat niet zo nauwkeurig is vast te stellen waar de landing gaat plaatsvinden.

Tegen 14 uur wordt aangekondigd dat de ballon in de buurt van St. Jansklooster is. Ik besluit om er achteraan te gaan wanneer de ballon in de buurt van Steenwijk komt. Nog snel even bevestig ik een tweede mobielantenne aan het andere portier waardoor naast de mobielset de portofoon aangesloten kan worden zodat ik onderweg zowel naar het relaisstation als de ballonzender kan
luisteren.

Naast huis, ten noordoosten van Willemsoord, stel ik met de peilontvanger vast dat het signaal uit het zuiden komt. Bij een volgende peiling blijkt de richting al oost te zijn. Snel draaien, betekent dichtbij. Mijn plan om naar een hoog punt bij Steenwijk te rijden, laat ik varen. Ik ga naar Eesveen. Daar valt het signaal ineens weg. Ik heb echter geluk. Er blijft van de 70 cm > 2 m
transponder een klein signaaltje staan en nadat ik daarvan de richting vaststel, ga ik via Kallenkote naar Wapserveen. Daar doe ik opnieuw een peiling. Het signaal is iets sterker en wat noordelijk van Wapserveen.
Vervolgens via de binnenweggetjes richting Wapse waarbij ik een eindje voor en direct na een zandpad een peiling doe. Daarbij hoor ik de bakenzender weer maar de transponderzender is verdwenen. Voorbij Wapse kom ik op de N855 van Steenwijk naar Diever terecht en nu komt ook via de portofoon aan de mobielspriet het bakensignaal steeds sterker binnen. Aan de overkant van de N855, in een doodlopende weg, peil ik nog een keer en daarbij neem ik waar dat het baken noordelijk langs de N855 richting Diever moet zijn. Ik rijd vervolgens over de N855 en zie na enkele honderden meters aan de overkant van een weiland tegen de bosrand de volgauto met daarop de oranje bol. Even verder kan ik het weggetje langs de bosrand inrijden om mij bij het volgteam te melden. Er zijn nog maar twee andere auto’s bij de volgwagen. Ik vind dat weinig. Ook het volgteam vindt dat er al meer deelnemers hadden kunnen zijn. Die komen na enige tijd ook. Bijna alle auto’s zijn uitgerust met navigatie, een dopplerpeiler op het dak en een computer. PA0SOM, die helemaal uit België gekomen is, heeft zelfs een handbediende HB9CV boven de auto uitsteken.
Zij kunnen allemaal rijdend peilen en zijn ook met meerdere deelnemers in de auto zodat de taken verdeeld kunnen worden. Dat is natuurlijk een groot voordeel. Ik ben alleen, heb geen navigatie en andere computers in de auto en moet stoppen om te peilen en dat heb ik vijf keer gedaan. In dat licht bezien, is, met mijn eenvoudige middelen, de derde plaats een heel mooi een resultaat!
Ook van een “thuiswedstrijd” is op die afstand van mijn woonplaats geen sprake meer omdat ik in dat gebied, net als de van ver komende deelnemers, de kleine weggetjes ook niet ken.

73, Wim Hoek, PA3AKK

3 gedachten over “Belevenissen van een ballonvossenjager”

  1. prachtig gedaan,mijn team kwam tot sintjansklooster toen de ballon plots geen hoor en meetsignaal meer gaf en er dus ook met doppler geen peiling meer mogelijk was,en er geen communicatiepost was bij de vos ,dus na een uurtje klooien om iets uit een ruis te horen zijn we weer vertrokken…tot de volgende X.

Reacties zijn gesloten.